Ўзбек олимининг синглиси акасини ўлдирганига ишонади: 4-қисм

Давоми, бошини веб-сайтимизда чоп этилган материаллардан ўқинг.

Муаммо ёлғиз ўзи келмайди ва олим қамоқдан чиққанидан кейин уни янги синовлар кутмоқда. Онаси оғир касал бўлиб қолди.

Андрей Кубатиннинг синглиси унинг ҳаёти реабилитациядан кейин қандай ривожланганлиги ҳақида гапирди.

«Озодликдан сўнг, у бир ой давомида ўзига келди. Аммо кейинроқ онам саратон касаллигига чалинганлиги аниқланди. Шундай қилиб, биз ҳатто танаффус қилмасдан ҳам, онанинг ҳаёти учун курашишни бошладик. Унинг саркомаси бор эди. У операция қилинди. Ва бу қейин Андрей билан муаммо.

Андрей ягона умид эди. У онасига ғамхўрлик қилди. Аммо уни қамоққа ташлаганларида, бир хонали квартираларини сотишлари керак эди. Ва биз ҳамма нарсани йулга, овқатга, даволанишга сарфладик.

Унинг реабилитациясидан кейин биз жиноятчиларни жазолаш учун судга мурожаат қилмоқчи эдик. Бироқ, онамдаги касалликни аниқлаганимиз сабабли, 20 кундан кам вақт ўтди. Ва кейин бунинг учун вақт йуқ эди. Ўғлимнинг уч хонали квартираси бор эди, уларни келиним Андрей кетишидан олдин ҳам онаси билан яшаши учун уларни қайта рўйхатдан ўтказдим. Аммо бу бетон уй, онам касал бўлиб қолдилар. Биз бу уйни хоҳлаган эдик, лекин бундай бўлишини билмасдик.

Мен онамни олдимга олиб бордим. Менинг ҳам колхозим бор. Ёки ёруғлик йуқ, кейин газ йуқ. Биз қандайдир тарзда омон қоламиз. Мен бузиб ташладим, бундан кейин нима бўлишини билмайман.

Зангиота

Нега мен буни яхши биламан. Акам менга ҳамма нарсани айтиб берди, ўлимидан олдин у ҳам менга айтиб берди. Ва унинг ўлими жуда ғалати. Бу, албатта, уларнинг қўлида бўлганлиги ҳақидаги менинг шахсий фикрим. Ҳа, [исботлаш қийин]. У тасдиқланган ковидга эга эди, аммо менда МСКТ бор, уни ўпкасига 5-10% зарар етказилган. Уни Зангиотага олиб келдик. Учинчи куни у ўзини ёмон ҳис қилди, мағлубият 50% дан ошди. Жанжалдан кейин у реанимацияга ўтказилди. Биз қимматбаҳо дориларни сотиб олдик. Агар у ёрдам берган бўлса, гап пул ҳақида эмас.

У тузалиб кетди, 20 октябргача ҳамма нарса яхши эди. Унинг маскаси икки кун ичида олиб ташланишини айтди. Ва 20-куни тунги смена ўзгарган. Ўша кундан бошлаб унинг соғлиғи ёмонлаша бошлади. Шифокорлардан ҳеч нарса эшитмасдик, фақат уни ўлими ҳақида. 27 октябр куни мен кун бўйи у ерда бўлдим. Менга костюм беришди, ярим соат кийиб, унутишди. Кечгача у билан бирга бўлдим ва ундан кўп маълумот олдим. У гаплашаётган эди. Кетишдан олдин дорини бериш учун комидни очдим. Ва у ерда барча дорилар ишлатилмай ётар эди… Улар унга битта нарса — трамадолни суюқ ҳолда беришди, чунки у ваҳима қўзғатар эди.

Апелляция

Мен [моддий зарар] қарори устидан шикоят қиламан. Энди буни қилишим керак. Бола у билан қолди. Уни кўтаришим керак. Мен тўрт кун олдин Ҳарбий судга апелляция шикояти билан мурожаат қилдим. Эртага мен ҳам маънавий зарар учун ҳужжатлар тўпламини тайёрлайман.

Мен тўхтамайман. Акамни эккан одамлар жавоб беришлари керак. Бугун улар буни менинг акамга, эртага бошқасига қилишади. Мен бировнинг оналари йиғлашини истамайман, кимнингдир хотинлари эрсиз қолди, болалар этим қолди».